Reflectieverslag

God's macht overnemen

Reflectieverslag 'De Engelenmaker' van Stefan Brijs

Hebben we het recht om zelf levens te scheppen? Hebben we voldoende kennis om dit tot een goed einde te brengen? Dit zijn maar twee van de vragen die bij me opkwamen na het lezen van 'De Engelenmaker' van Stefan Brijs. In dit reflectieverslag zal ik het hebben over deze vragen en over mijn gevoelens bij het boek.

In het boek draait het allemaal om de strijd tussen langs de ene kant Victor Hoppe, een revolutionaire dokter, en aan de andere kant God, schepper van het leven. Met andere woorden: een strijd tussen wetenschap en geloof. Hoppe krijgt al van kinds af aan te horen dat enkel en alleen God levens kan geven en nemen. Maar naarmate Hoppe vordert in zijn moeilijke leven, komt hij tot het besef dat hij God's vijand wil zijn en zijn macht wil overnemen. 

Dit soort kritiek op God en op het geloof is toch wel een risico geweest voor de auteur. God wordt omschreven als iets slechts en als de vijand. Hij heeft namelijk Jezus laten sterven terwijl Jezus het niet verdiende om te sterven. Jezus blijft het voorbeeld bij uitstek voor de mens om zich aan te weerspiegelen maar God heeft in de ogen van Hoppe afgedaan als iets goeds. Een lange tijd geleden had dit boek zeker verbannen geweest maar nu in deze geseculariseerde maatschappij wordt het toch aanvaard. Geloof is dus zeker zeer belangrijk in dit boek. We lezen hoe Hoppe van zeer gelovig in God naar de vijand van God gaat. Met zijn kunnen als uitmuntend embryoloog is hij ervan overtuigd dat hij ook levens kan schenken en creëren. 

Door dit boek heb ik toch wel een andere kijk gekregen op zowel het geloof als de wetenschap maar ook op de relatie tussen deze twee. In mijn ogen is de wetenschap de aartsvijand van het geloof. Wetenschap wil alles wat het geloof beweert ontkrachten. Misschien zal dit ooit wel lukken. De wetenschap blijft er maar op vooruit gaan terwijl het geloof dat niet kan. Ik denk dat op een dag de wetenschap dan ook het geloof zal overvleugelen en we inderdaad klonen zullen kunnen maken. Maar het zal hier dan ook niet bij stoppen vrees ik. Eens we deze klonen kunnen perfectioneren, hoe zal de wereld er dan uitzien? Is het dus wel verantwoord om het heft zelf in handen te nemen en levens te gaan maken? Ik geloof het niet. Naar mijn mening moeten we de natuur zijn gang laten gaan en er ons niet mee gaan bemoeien.

Ik heb dus gemengde gevoelens bij het boek. Langs de ene kant vind ik het een geniaal verhaal waarvan ik mezelf nog steeds afvraag hoe Brijs het allemaal heeft kunnen bedenken. Langs de andere kant boezemt het me ook wel wat angst in. Want hoe Brijs het uitlegt lijkt het allemaal zo simpel om mensen te klonen en ik vrees dat het dat uiteindelijk ook gaat worden en dat kan wel is nefast gaan worden voor onze samenleving. Hoe lang het nog zal duren vooraleer we dit kunnen en hoever we hierin zullen geraken? De toekomst zal het uitwijzen.