Balansverslag

Mijn literair jaar

Dit schooljaar (2014-2015) kregen we voor het vak Nederlands twee boeken verplichte literatuur voorgeschoteld, namelijk 'De Aanslag' van Harry Mulisch en 'De Engelenmaker' van Stefan Brijs. Deze boeken moesten we zelfstandig lezen. Daarbuiten hebben we tijdens de lessen zelf ook enkele werken gelezen en besproken. Dit waren vooral Middelnederlandse werken zoals Lanseloet van Denemerken. Het ene werk las ik al met grotere aandacht dan het andere.

Ik ben nooit een fervent lezer geweest maar ik zou wel graag talen gaan studeren volgend jaar dus had ik mij voorgenomen om mijn leesgedrag enigszins aan te passen. Ik was dan ook verheugd met de verplichte zelfstandige literatuur van dit jaar. Over beide boeken had ik bijna uitsluitend goeie dingen gehoord. Allereerst kregen we 'De Aanslag' van Harry Mulisch te verwerken. Dit boek ging over de Tweede Wereldoorlog maar niet zoals je dat zou verwachten. Het verschafte een andere en meer persoonlijke kijk op de oorlog en zijn gevolgen. Dit stond me wel aan ook al was mijn eerste doel nog steeds om het boek gewoon uit te lezen en liefst zo snel mogelijk. Na het lezen was ik reeds van mening dat het een meer dan degelijke roman is maar ik vond het nu ook weer niet zo speciaal en had zeker geen wauw-effect. Maar toen we het boek in de klas bespraken en er opdrachten rond moesten maken kwamen de onderliggende motieven en gedachten naar boven. Na het horen en ontdekken van al deze kleine geheimpjes kreeg ik bijna het gevoel dat ik een ander boek gelezen had. Ik had het verhaal gelezen en daar stopte het voor mij. Maar ik had niet verder nagedacht tijdens het lezen. Ik had mezelf niet genoeg vragen gesteld. Ik was een amateur.

Nu ik dit wist had ik mij voorgenomen om nog aandachtiger te zijn tijdens het lezen van het volgende boek: 'De Engelenmaker' van Stefan Brijs. Het boek was nog ingewikkelder dan het vorige maar ik was vastberaden om mij niet te laten vangen. Ik moest en zou alles begrijpen. Maar aangezien ik nog steeds een nieuweling ben in de literatuur was dit misschien iets te hoog gegrepen voor mij. Ik heb mij met opperste concentratie en verontwaardiging doorheen het boek geworsteld. Nu ja geworsteld... Dat woord heeft een negatieve klank en doet het boek onrecht aan. Het was een geniaal verhaal waarvoor je ook een beetje gek moet zijn om het allemaal te bedenken waarvoor mijn diep respect. Ik gebruikte het woord 'geworsteld' omdat het toch wel heel wat moeite kost om de concentratie ten alle tijden op een hoog niveau te houden. Ik ben toch wel trots op mezelf omdat ik hierin toch grotendeels ben geslaagd. 

Dan was er nog de Middelnederlandse literatuur doorheen het jaar. Ik heb respect voor de auteurs van deze werken want ze zijn goed gevonden, zeker in die tijd, maar het is gewoon echt niet mijn ding. Er is heel wat minder te achterhalen dan in de hedendaagse literatuur. Ik was dus wel wat teleurgesteld.

Algemeen gezien geloof ik wel dat ik erop ben vooruitgegaan qua leeservaring en leesbeleving het voorbije jaar. Ik heb vooral geleerd om niet alleen het verhaal te lezen maar tussen de regels te lezen. Hiervoor wil ik mijn leerkracht Mevrouw Philips en mijn medeleerlingen bedanken.